- X
Capitolul 4
4:1
και
Și
πάλιν
din nou
ήρξατο
El a început
διδάσκειν
să învețe
παρά
lângă
την
θάλασσαν
mare.
και
Și
συνήχθη
se strânsese
προς
la
αυτόν
El
όχλος
o mulțime
πολύς
mare,
ώστε
încât
αυτόν
El
εμβάντα
pășind
εις
în
το
πλοίον
corabie,
καθήσθαι
șezu
εν
în
τη
θάλασση
mare,
και
și
πάς
toată
ο
όχλος
mulțimea
προς
lângă
την
θάλασσαν
mare,
επί
pe
της
γης
pământ
ην
era.
4:2
και
Și
εδίδασκεν αυτούς
îi învățat
εν
în
παραβολαίς
parabole
πολλά
multe lucruri,
και
și
έλεγεν αυτοίς
le spunea
εν
în
τη
διδαχή
învățătură
αυτού
Lui,
4:3
ακούετε
Ascultați.
ιδού
Iată,
εξήλθεν
a ieșit
ο
cel ce
σπείρων
seamănă
του
σπείραι
ca să semene.
4:4
και
Și
εγένετο
s-a întîmplat că
εν
pe când
τω
σπείρειν
semăna,
ο
una
μεν
έπεσε
a căzut
παρά
lângă
την
οδόν
cale,
και
și
ήλθε
au venit
τα
πετεινά
păsările
του
ουρανού
cerului
και
și
κατέφαγεν
au devorat-
αυτό
o.
4:5
άλλο δε
Și alta
έπεσεν
a căzut
επί
pe
το
locul cel
πετρώδες
stâncos,
όπου
unde
ουκ
nu
είχε
avea
γην
pământ
πολλήν
mult,
και
și
ευθέως
îndată
εξανέτειλε
a răsărit,
διά
fiindcă
το
μη
nu
έχειν
avea
βάθος
adâncime
γης
de pământ.
4:6
ηλίου δε
Și soarele
ανατείλαντος
când a răsărit,
εκαυματίσθη
a fost arsă,
και
și
διά
fiindcă
το
μη
nu
έχειν
avea
ρίζαν
rădăcină,
εξηράνθη
s-a uscat.
4:7
και
Și
άλλο
altă
έπεσεν
a căzut
εις
între
τας
ακάνθας
spini,
και
și
ανέβησαν
au crescut
αι
άκανθαι
spinii,
και
și
συνέπνιξαν
au înăbușit-
αυτό
o,
και
și
καρπόν
rod
ουκ
nu
έδωκε
a dat.
4:8
και
Și
άλλο
alta
έπεσεν
a căzut
εις
în
την
γην
pământul
την
cel
καλήν
bun,
και
și
εδίδου
a dat
καρπόν
rod
αναβαίνοντα
înălțându-se
και
și
αυξάνοντα
crescând;
και
și
έφερεν
a adus
εν
unul
τριάκοντα
treizeci,
και
și
εν
unul
εξήκοντα
șaizeci,
και
și
εν
unul
εκατόν
o sută.
4:9
και
Și
έλεγεν αυτοίς
le-a spus,
ο
Cine
έχων
are
ώτα
urechi
ακούειν
de auzit,
ακουέτω
să audă.
4:10
ότε δε
Și când
εγένετο
a fost
καταμόνας
singur,
ηρώτησαν αυτόν
L-au întrebat
οι
cei
περί
din jurul
αυτόν
Lui
συν
împreună cu
τοις
cei
δώδεκα
doisprezece,
την
despre
παραβολήν
parabolă.
4:11
και
Și
έλεγεν αυτοίς
le-a spus,
υμίν
Vouă vă
δέδοται
este dat
γνώναι
să cunoașteți
το
μυστήριον
misterul
της
βασιλείας
împărăției
του
lui
θεού
Dumnezeu;
εκείνοις
acestora
δε
însă,
τοις
celor
έξω
de afară,
εν
în
παραβολαίς
parabole
τα πάντα
toate
γίνεται
li se fac.
4:12
ίνα
Ca
βλέποντες
privind
βλέπωσι
să privească,
και
și
μη
să nu
ίδωσι
înțeleagă; (ro-6)
και
și
ακούοντες
auzind
ακούωσι
să audă,
και
și
μη
să nu
συνιώσι
priceapă;
μήποτε
ca nu cumva
επιστρέψωσι
să se întoarcă,
και
și
αφεθή αυτοίς
să le fie iertate
τα
αμαρτήματα
păcatele.
ro-6: vadă
4:13
και
Și
λέγει αυτοίς
le spuse,
ουκ
Nu
οίδατε
înțelegeți
την
παραβολήν
parabola
ταύτην
aceasta?
και
Și
πως
cum
πάσας
toate
τας
παραβολάς
parabolele le
γνώσεσθε
veți cunoaște?
4:14
ο
Cel ce
σπείρων
seamănă,
τον
λόγον
Cuvântul îl
σπείρει
seamănă.
4:15
ούτοι δε
Iar acestea
εισιν
sunt
οι
cele
παρά
de lângă
τη
οδόν
calea
όπου
unde
σπείρεται
se seamănă
ο
λόγος
Cuvântul;
και
și
όταν
când
ακούσωσιν
îl aud,
ευθέως
îndată
έρχεται
vine
ο
σατανάς
Satana
και
și
αίρει
ia
τον
λόγον
Cuvântul
τον
cel
εσπαρμένον
semănat
εν
în
ταις
καρδίαις
inimile
αυτών
lor.
4:16
και
Și
ούτοί
acestea
εισιν
sunt,
ομοίως
la fel,
οι
cele care
επί
pe
τα
locurile cele
πετρώδη
stâncoase
σπειρόμενοι
sunt semănate;
οι
cei care
όταν
atunci când
ακούσωσι
aud
τον
λόγον
Cuvântul,
ευθέως
îndată
μετά
cu
χαράς
bucurie
λαμβάνουσιν αυτόν
îl primesc.
4:17
και
Dar
ουκ
nu
έχουσι
au
ρίζαν
rădăcina
εν
în
εαυτοίς
sine,
αλλά
ci
πρόσκαιροί
pentru un timp
εισιν
sunt;
είτα
și când
γενομένης
are loc
θλίψεως
necaz
η
sau
διωγμού
persecuție
διά
datorită
τον
λόγον
Cuvântului,
ευθέως
îndată
σκανδαλίζονται
se poticnesc.
4:18
και
Și
ούτοί
acestea
εισιν
sunt
οι
cele
εις
între
τας
ακάνθας
spini
σπειρόμενοι
semănate;
οι
cei care
τον
λόγον
Cuvântul l-
ακούοντες
au auzit,
4:19
και
și
αι
μέριμναι
grijile
του
αιώνος
veacului
τούτου
acestuia,
και
și
η
απάτη
înșelăciunea
του
πλούτου
bogăției,
και
și
αι
περί
din cauza
τα
λοιπά
celorlalte
επιθυμίαι
pofte
εισπορευόμεναι
pătrunzând în ei,
συμπνίγουσι
înăbușă
τον
λόγον
Cuvântul,
και
și
άκαρπος
neroditor
γίνεται
devine.
4:20
και
Și
ούτοί
acelea
εισιν
sunt
οι
cele
επί
pe
την
γην
pământul
την
cel
καλήν
bun
σπαρέντες
semănate;
οίτινες
cei ce
ακούουσι
aud
τον
λόγον
Cuvântul,
και
și-l
παραδέχονται
primesc,
και
și
καρποφορούσιν
rodesc,
εν
unul
τριάκοντα
treizeci,
και
și
εν
unul
εξήκοντα
șaizeci,
και
și
εν
unul
εκατόν
o sută.
4:21
και
Și
έλεγεν αυτοίς
le spunea,
μήτι
Oare
ο
λύχνος
lampa
έρχεται
vine
ίνα
ca
υπό
sub
τον
μόδιον
obroc
τεθή
să fie pusă,
η
sau
υπό
sub
την
κλίνην
pat?
ουχ
Nu e
ίνα
ca
επί
în
την
λυχνίαν
sfeșnic
επιτεθή
să fie pusă?
4:22
ου γαρ
Căci nu
εστί
este
τι
nimic
κρυπτόν
ascuns
ο
care
εάν μη
să nu
φανερωθή
fie făcut vizibil,
ουδέ
nici nu
εγένετο
e făcut
απόκρυφον
ascuns,
αλλ΄
decât
ίνα εις
pentru ca
φανερόν
vizibil
έλθη
să devină.
4:23
ει
Dacă
τις
cineva
έχει
are
ώτα
urechi
ακούειν
de auzit,
ακουέτω
să audă.
4:24
και
Și
έλεγεν αυτοίς
le spunea,
βλέπετε
Fiți atenți la
τι
ce
ακούετε
auziți.
εν
Cu
ω
ce
μέτρω
măsură
μετρείτε
măsurați,
μετρηθήσεται υμίν
vi se va măsura.
και
Și
προστεθήσεται
vi se va adăuga,
υμίν
vouă
τοις
celor
ακούουσιν
auzind.
4:25
ος γαρ
Căci celui ce
αν
έχη
are,
δοθήσεται αυτώ
i va da;
και
și
ος
celui ce
ουκ
nu
έχει
are,
και
și
ο
ce
έχει
are
αρθήσεται
va fi luat
απ΄
de la
αυτού
el.
4:26
και
Și
έλεγεν
spunea,
ούτως
Așa
εστίν
este
η
βασιλεία
împărăția
του
lui
θεού
Dumnezeu,
ως
cum
εάν
ar fi
άνθρωπος
un om
βάλη
aruncând
τον
σπόρον
grăuntele
επί
pe
της
γης
pământ,
4:27
και
și
καθεύδη
doarme
και
și
εγείρηται
se scoală,
νύκτα
noapte
και
și
ημέραν
zi,
και
și
ο
σπόρος
grăuntele
βλαστάνη
răsare,
και
și
μηκύνηται
crește
ως
cum
ουκ
nu
οίδεν
știe
αυτός
el.
4:28
αυτομάτη γαρ
Căci de la sine
η
γη
pământul
καρποφορεί
rodește;
πρώτον
mai întâi
χόρτον
firul verde,
είτα
apoi
στάχυν
spic,
είτα
apoi
πλήρη
plin
σίτον
grâu
εν
în
τω
στάχυϊ
spic.
4:29
όταν δε
Iar când
παραδώ
se coace
ο
καρπός
rodul,
ευθέως
îndată
αποστέλλει
trimite
το
δρέπανον
secera,
ότι
pentru că
παρέστηκεν
a sosit
ο
θερισμός
secerișul.
4:30
και
Și
έλεγε
spuse,
τίνι
Cu ce
ομοιώσωμεν
vom asemăna
την
βασιλείαν
împărăția
του
lui
θεού
Dumnezeu?
η
Sau
εν
prin
ποία
ce fel
παραβολή
de parabolă
παραβάλωμεν αυτήν [gr-14(1)]
o vom pune alături?
gr-14(1): παραβάλωμεν: 8 oc, a pune alături, a alătura, a alipi, Rut 2:16, Pro 2:2, Mar 4:30, Fap 20:15
4:31
ως
Cu
κόκκω
grăuntelui
σινάπεως
de muștar,
ος
care
όταν
atunci când
σπαρή
e semănat
επί
pe
της
γης
pământ,
μικρότερος
mai mic decât
πάντων
toate
των
σπερμάτων
semințele
εστί
este,
των
cele
επί
de
της
pe
γης
pământ.
4:32
και
Dar
όταν
când
σπαρή
a fost semănat,
αναβαίνει
se înalță
και
și
γίνεται
devine
πάντων
decât toate
των
λαχάνων
verdețurile
μείζων
mai mare,
και
și
ποιεί
face
κλάδους
ramuri
μεγάλους
mari,
ώστε
încât
δύνασθαι
pot
υπό
sub
την
σκιάν
umbra
αυτού
lui
τα
πετεινά
păsările
του
ουρανού
cerurilor
κατασκηνούν
să se sălășuiască.
4:33
και
Și
τοιαύταις
cu astfel
παραβολαίς
de parabole
πολλαίς
multe
ελάλει αυτοίς
le vorbea
τον
λόγον
Cuvântul,
καθώς
după cum
ηδύναντο
puteau ei
ακούειν
să audă.
4:34
χωρίς
Fără (ro-1)
δε
dar
παραβολής
parabole
ουκ
nu
ελάλει
vorbea
αυτοίς
lor;
κατ΄
în
ιδίαν
privat
δε
însă,
τοις
μαθηταίς
ucenicilor
αυτού
Lui
επέλυε
explica
πάντα
toate.
ro-1: exceptând
4:35
και
Și
λέγει αυτοίς
le-a spus
εν
în
εκείνη
acea
τη
ημέρα
zi,
οψίας
seară
γενομένης
făcându-se,
διέλθωμεν
Să traversăm
εις
de
το
πέραν
cealaltă parte.
4:36
και
Și
αφέντες
lăsând ei
τον
όχλον
mulțimea,
παραλαμβάνουσιν αυτόν
L-au luat cu ei
ως
așa cum
ην
era
εν
în
τω
πλοίω
corabie.
και άλλα δε
Însă și alte
πλοιάρια
corăbioare
ην
erau
μετ΄
cu
αυτού
El.
4:37
και
Și
γίνεται
se face
λαίλαψ
o furtună
ανέμου
cu vânt
μεγάλη
mare,
τα
δε
și
κύματα
valurile
επέβαλλεν
se prăvăleau
εις
în
το
πλοίον
corabie,
ώστε
încât
αυτό
aceasta
ήδη
aproape
γεμίζεσθαι
se umpluse.
4:38
και
Și
ην
era
αυτός
El
επί
la
τη
πρύμνη
pupă,
επί
pe
το
προσκεφάλαιον
pernă
καθεύδων
dormind.
και
Și
διεγείρουσιν αυτόν
ei Îl trezesc,
και
și
λέγουσιν αυτώ
Îi spun,
διδάσκαλε
Învățătorule,
ου μέλει σοι
Ție nu Îți pasă
ότι
απολλύμεθα
pierim?
4:39
και
Și
διεγερθείς
sculându-Se,
επετίμησεν
a certat
τω
ανέμω
vântul,
και
și
είπε
a zis
τη
θαλάσση
mării,
σιώπα
Taci.
πεφίμωσο
Fără gură.
και
Și
εκόπασεν
a încetat
ο
άνεμος
vântul,
και
și
εγένετο
s-a făcut
γαλήνη
un calm
μεγάλη
mare.
4:40
και
Și
είπεν αυτοίς
le-a zis,
τι
De ce
δειλοί
sperioși
εστε
sunteți
ούτω
în felul acesta?
πως
Cum
ουκ
de nu
έχετε
aveți
πίστιν
credință?
4:41
και
Și
εφοβήθησαν
s-au înfricoșat
φόβον
cu frică
μέγαν
mare,
και
și
έλεγον
spuneau
προς αλλήλους
unul către altul,
τις
Cine
άρα
deci
ούτός
Acesta
εστιν
este,
ότι
και
și
ο
άνεμος
vântul
και
și
η
θάλασσα
marea
υπακούουσιν
ascultă
αυτώ
de El?