- X
Capitolul 2
2:1
εγώ
Eu,
άνθος
floare
του
din
πεδίου
câmpie,
κρίνον
crin
των
din
κοιλάδων
văi.
2:2
ως
Ca
κρίνον
un crin
εν
în
μέσω
mijlocul
ακανθών
spinilor,
ούτως
așa
η
e
πλησίον
draga
μου
mea
αναμέσον
în mijlocul
των
θυγατέρων
fetelor.
2:3
ως
Ca
μήλον
un măr
εν
între
τοις
ξύλοις
pomii
του
δρυμού
pădurii,
ούτως
așa-i
αδελφιδός
preaiubitul
μου
meu
αναμέσον
în mijlocul
των
υιών
flăcăilor. (ro-13)
εν
În
τη
σκιά
umbra
αυτού
lui
επεθύμησα
am poftit fiu,
και
și
εκάθισα
am șezut,
και
și
καρπός
rodul
αυτού
lui,
γλυκύς
dulce
εν
în
λάρυγγί
gâtul
μου
meu.
ro-13: fiilor
2:4
εισαγάγετέ
Duceți-
με
εις
în
οίκον
casa
του
οίνου
vinului.
τάξατε
Stabiliți (ro-7)
επ΄
pentru
εμέ
mine
αγάπην
iubirea.
ro-7: dispuneți, pregătiți
2:5
στηρίσατέ
Susțineți-
με
εν
cu
μύροις
miruri.
στοιβάσατέ
Zidiți- (ro-5)
με
εν
cu
μήλοις
mere,
ότι
căci
τετρωμένη
străpunsă
αγάπης
de iubire-s
εγώ
eu.
ro-5: clădiți-mă, îngropați-mă
2:6
ευώνυμος
Stânga
αυτού
lui
υπό
sub
την
κεφαλήν
capul
μου
meu,
και
și
η
δεξιά
dreapta
αυτού
lui
περιλήψεταί με
mă va îmbrățișa.
2:7
ώρκισα υμάς
Vă conjur,
θυγατέρες
fiice
Ιερουσαλήμ
ale Ierusalimului,
εν
pe
ταις
δυνάμεσι
puterile
και
și
εν
pe
ισχύσεσι
tăriile
του
αγρού
câmpului,
εάν
nu
εγείρητε
suscitați,
και
nu
εξεγείρητε
treziți
την
αγάπην
iubirea
έως
până
ου
când
θελήση
va voi ea.
2:8
φωνή
Glasul
αδελφιδού
preaiubitului
μου
meu!
ιδού
Iată,
ούτως
astfel
ήκει
vine el
πηδών
sărind
επί
peste
τα
όρη
munți,
διαλλόμενος
săltând
επί
peste
τους
βουνους
dealuri.
2:9
ομοιός
Asemenea
εστιν
este
αδελφιδός
preaiubitul
μου
meu
τη
δορκάδι
căprioarei
η
sau
νεβρώ
puiului
ελάφων
cerbului.
ιδού
Iată,
ούτος
el
έστηκεν
se ține
οπίσω
în spatele
του
τοίχου
zidului
ημών
nostru,
παρακύπτων
adâncindu-și privirile
διά
prin
των
θυρίδων
fereastră,
εκκύπτων
uitându-se
διά
printre
των
δικτύων
gratii.
2:10
αποκρίνεται
Răspunde
αδελφιδός
preaiubitul
μου
meu,
και
și-
λέγει μοι
mi spune,
ανάστα
Ridică-te,
ελθέ
vino
η
πλησίον
iubita
μου
mea,
καλή
frumoasa
μου
mea,
περιστερά
porumbița
μου
mea.
2:11
ότι
Căci
ιδού
iată,
ο
χειμών
iarna
παρήλθεν
trecu,
ο
υετός
ploaia
απήλθεν
se duse,
επορεύθη
a plecat
εαυτώ
la ea.
2:12
τα
άνθη
Florile
ώφθη
s-au ivit
εν
din
τη
γη
pământ;
καιρός
vremea
της
τομής
de plivit
έφθακε
a venit;
φωνή
glasul
της
τρυγόνος
turturicii
ηκούσθη
se aude
εν
în
τη
γη
pământul
ημών
nostru.
2:13
η
συκή
Smochinul
εξήνεγκεν
a odrăslit
ολύνθους αυτής
smochinele lui verzi;
αι
άμπελοι
viile
κυπρίζουσιν
înfloresc,
έδωκαν
își răspândesc
οσμήν
aroma.
ανάστα
Ridică-te,
ελθέ
vino
η
πλησίον
iubita
μου
mea,
καλή
frumoasa
μου
mea,
περιστερά
porumbița
μου
mea,
και
și
ελθέ
vino.
2:14
συ
Tu
περιστερά
porumbița
μου
mea
εν
din
σκέπη
scobitura
της
πέτρας
stâncii,
εχόμένα
din proximitatea
του
προτειχίσματος
primul zid fortificat,
δείξόν
arată-
μοι
mi
την
όψιν
înfățișarea
σου
ta,
και
și
ακούτισόν με
fă-mă să aud
την
φωνήν
glasul
σου
tău.
ότι
Fiindcă
η
φωνή
glasul
σου
tău
ηδεία
e dezmierdător,
και
și
η
όψις
înfățișarea
σου
ta,
ωραία
splendidă.
2:15
πιάσατε
Prindeți-
ημίν
ne
αλώπεκας
vulpile
μικρούς
cele mici,
αφανίζοντας
care strică
αμπελώνας
viile,
και
căci
αι
άμπελοι
viile
ημών
noastre
κυπρίζουσιν
înfloresc.
2:16
αδελφιδός
Preaiubitul
μου
meu
εμοί
e al meu,
καγώ
și eu
αυτώ
a lui,
ο
cel ce
ποιμαίνων
paște
εν
printre
τοις
κρίνοις
crini.
2:17
έως
Până
ου
ce
διαπνεύση
se răcorește
η
ημέρα
ziua,
και
și
κινηθώσιν
se duc
αι
σκιαί
umbrele,
απόστερψον
întoarce-te!
ομοιώθητι
Aseamănă-
συ
te,
αδελφιδέ
preaiubitul
μου
meu,
τω
δόρκωνι
căpriorului
η
sau
νεβρώ
puiului
ελάφων
căprioarelor
επί
pe
όρη
munții
κοιλωμάτων
ce-ncercuiesc.